Başımda eski şarkılardan yeni bir taç
her dem avare döndüm durdum yoklukta
durma yağdı üstüme bakraç bakraç
şiir, ne işim vardı benim bu çoklukta.
Dinmedi hiç iç sızısı yaban sesimin
çığlık çığlığa hep o güzellik çağrısı
her gün inip çıktım merdiveninden emin
Haşim’in, akşam; ki geçmez o kalp ağrısı.
İpek sözden yalan yanlış urbalar biçtim,
acıktım, dumanı üstünde çorbalar içtim,
dalımdan düştüm, boşuna övgü ve alkış.
Soldu avcumda dizeler yaprak yaprak,
üstüme savruldu bir avuç nemli toprak,
sözcükleri yaktım da ısındım, sonsuzdu kış.
-Turgay Kantürk
Son Soneler’den…
Temmuz 2025