kırık bir aynanın uzağında
gecenin yutkunduğuydu ölüm
duvarın soluk alıp verişinde uzayan
ve sıcak kan, yayılırken halının ipliklerine
gölgenin sesi duyuluyor odada
saat durmuş muydu yoksa zaman mı bükülüyor
boşlukta asılı kaldı bir çift ayakkabı
sahibini unutmuşçasına
kapının eşiğinde ölümlü rüzgâr
adı konmamış suçun izini sürüyor
bir çığlık mıydı camdan sıçrayan ışık
yoksa bıçağın gümüş dişleri mi gülüyor
kimse yoktu
soğuk bir nefesin çırpınışından başka
ve geceye tırmanan elin
yavaşça perdeyi çekişi
sabah
gazetelerin kenarına düşen iki cümlede
susuyor tüm anlattıklarım:
kapı kilitliydi
cam açık
– ömer turan